top of page
Foto van schrijverjessicavanraalte

Persoonlijke ruimte innemen

In de eerste weken van september 2023 bevriende ik mezelf. In die tijd vlak ervoor en erna ging ik los met inspiratie.

Hier deel ik een impressie voor voluit leven. Druk je eigen levensknop in, zodat je voluit het leven ervaren mag en zelfs kan leren vieren!

En zoals je weet, ben ik enthousiaste fan van zoveel mogelijk zelf doen. Daarom is je intuïtie vanuit ontspanning voelen zo belangrijk. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik het leven als fascinerend mag ervaren. En ja, daar horen angsten bij. Ik mag ze in de bek kijken en mijn eigen route uitkiezen.


En is het dan aan mij om mijn gevoelens, die persoonlijke ruimte te verkleinen, zodat ik minder voel? Wees fokking blij dat we die gevoelens ervaren, want met dat creëren wij een betere, mooiere wereld

En mag ik een svp van eenieder vragen om zijn/ haar/ het mannelijke energie te laten stoppen bij het zelf? Zodat wij onze innerlijke genius tot volle wasdom kunnen laten komen? Thank you, thank you, thank you

Want ik zal alles wat de natuur mij schenkt inzetten om mijn vrouwelijke energie te bekrachtigen. En ik zal mijn vrouwelijke krachten inzetten om het vrouwelijk leiderschap te bestendigen.

Want weet dat van nature de vrouwelijke energie al is vertrokken voordat iemand zich ten volle bewust is van wat er gaande is.

En dan beschrijf ik hier de hoop dat elke persoon die op enigerlei wijze zich op en top vrouwelijk wil voelen, zich keert tot de natuur van eeuwen en eeuwen en eeuwen geleden.

En dan hoop ik dat al die vrouwen mogen ervaren, ‘ik ben de alpha en de omega’, ‘bid en werk’.

Wij hebben niet leren omgaan met al die fantastische mensen

En dat doet pijn tot in het diepste van mijn wezen. En ik verklaar dat ik het anders wil.

Want het voelt voor mij aan als een act of war. Ik stop met het bedekken met de mantel der liefde. Want ik kies ervoor om de boodschap van geloof, hoop en liefde te laten stralen in de nacht

En werd ik jaren geleden al opgeroepen om een slimme meid, voorbereid te zijn op de toekomst. En ik herkende mij niet in het geschapen beeld. En ik koos ervoor mij eigen pad te volgen.

En ik snap wel dat Mo Gawdat zich de tandjes schrok en rondreizend over de hele wereld de boodschap van ‘1 million happy’ predikt.

Ik zie een wereld voor me waarin we floreren op liefde en verbinding met elkaar. Waarin je ‘gewoon’ die blije jonge zelf kunt zijn


Waarom mocht ik dan slechts leren

hoe ‘slecht’ wij onze voorouders dienen dan

want ik las over stoere vrouwen in al die boeken voor

die rebelse meisjes, van volume 1-3,

en zij waren het die voortgaan, vermomd als man, als dat nodig was

Bemerk ik dan geen geestelijke nood?

Want ben ik nu een jongen of een meisje, weet ik veel, dat leer jezelf.

Als wij voortgeleid worden door sterke vrouwen, wie ben ik dan?

Was ik niet veel eerder tot bloei gekomen, uit die mooie knop

van de lotusbloem die ik eerdaags nog visualiseerde in mijn buik?

En waarom voelde ik mij voor het eerst echt gelukkig

in verbondenheid in hart, ziel & geest daar in Den Bilt?

Of was het toch zo nep dan, dit is niet echt,

Want mag alleen een life event de brenger van geluk zijn

En godin, ik voel verdriet,

want ook elk life event omvat die liefde en dat donker

zoals ik ervaren kon

en werd ik dan niet gediend door een andere vrouw

die mij die kussens en deken gaf, en ik vroeg het niet

is zij dan nu zo slim dan of vereren wij ons brein?

want zij las mij zonder woorden

En wat brengt die natuur dan in verbondenheid met de boer?

Mocht hij investeren in zijn bedrijf dan of draagt hij dan dat juk van geldelijk gewin?

En waarom was het een boer dan die zijn oudste dochter Erica

een mooie auto schonk en voelde ik mij jaloers?

of mocht ik dat niet voelen dan, want afgunst wordt gezien als boos?



Zal ik mij toch nederbuigen ten ruste, mijn god, ik houd van mijn slaap

want ik weet mijn lijf voelt zoveel beter dan

en waarom jagen wij dan ons klootjesvolk

door fabrieken keer op keer

mogen zij hun systeem naar de klote helpen ten dienste van onze eer?

Of mogen wij hen dienen met liefde, zodat zij verdienen wat zij werkelijk waard zijn, de motor achter onze maatschappij

of laten wij die maatschappij ter aarde neder storten?

want ik weet over 30 jaar hoop ik fris en fruitig rond

te dansen en hoe ervaar jij dat als volgevreten proleet?

en waarom roep ik jouw naam

terwijl ik weet, ik ben jou en jij bent mij?

En waarom rijdt hij op de tractor of zeg ik trekker dan?

Of heeft hij meer aanzien als advocaat dan?

Want is hij niet compleet dezelfde?

Met alleen een andere jas?

En waarom mag jij hem dan op je blote knieën

danken dan omdat hij mij voorthielp met een vriendelijke blik? En hij mij vertelde dat het goed was, dat ik voort mocht gaan. Was het niet over mijn bedrijf dan, ben ik meer dan werk? Waarom spreken wij van verbinding door vergelijking op uiterlijke kenmerken. Ben ik minder waard dan?

Of zit die minderwaardigheid dan in mijn hoofd? En wat koop ik voor zo’n gedachtenspinsel, toch geen eten dan? Waarom vertel ik dit verhaal nu in plaats van mijn voorvaderen of was het voormoeders dan?


En hoe moest ik mij voelen als stratenmakersdochter en ik had helemaal niets?

En was het niet dat zij (Erica) iemand kon redden in de kerk of was het toch niet?

was het dan haar plek om te dienen of diende het niemand iets? Want een uitgestoken hand, is zo’n mooi beeld

De hemel dondert ervan?

Of is die hand soms greedy en mag het niet pakken wat het pakken kan?

Of kunnen wij ons leren dan

Te oefenen in stilte wat ons gegeven is en dit te brengen dan

aan onze naasten in noden of ben ik het zelf?

Want ik weet dat alles ons is gegeven en wij zien het niet


Of vergeet ik dan te noemen, dit is dualiteit.

Al het goede omvat het kwade, in volledige harmonie

en waarom wil mijn brein dan alleen horen, van het lichte, het leuke, het goede?

wat zullen wij dan miskennen, de volledige wereld in yin & yang

Of was dat beeld dan toch wat spannend

omdat het iets anders kennen kan?

en waarom zie ik dan toch die foto

waar ik opdruk in groene kledij?

Ben ik nu toch FitzPatrick, die lucky bitch, met pot van goud

onder die regenboog en ik heb gejaagd en elke keer verdween

hij weer

want het blik, het standpunt verandert elke keer,

dat wij ons verplaatsen en wij zien ‘m niet meer

en moet ik dan toch stoppen, want heer u riep mij toch?

en waarom moet ik mij vermoeien

met het vinden van schrijfgerei

ben ik dan niet de Alpha & de Omega met de circle van de light?

En waarom kan ik mij genezen, tekenen zien van overvloed,

in water en energie?

En waarom lijkt dan toch ook alles gericht op het

stoppen met het schrijven van mijn boodschap?

Want is mijn heer dan toch geen meester

en vind ik liefde in mijzelf

want godin, u mag ik toch betrachten

dat weet ik toch wel?

of was ik het soms vergeten eonenlang

terwijl erover werd geschreven en gesproken, is het allemaal fake dan


En waarom sta ik hier bij een Keltisch kruis dan

terwijl ik in Ierland was

En god wat mocht ik genieten van die Ierse leraar dan

Hij vertelde mij verhalen over mythen, sagen en maagden

Waarom komen dan weer steeds die maagden voort

ontsproten uit ons brein?

En mogen wij hen niet leren dragen in plaats van affakkelen voor een rustiger brein

En is het een mythe dan

dat ik hier mag lopen schrijven in de nacht?

Ik ben toch niet een schrijver, ik ben slechts een ontspruiter uit het brein. En is dat brein dan niet gegeven om te zijn.


En waarom liep dan al dat water enige tijd geleden door en door

tijdens het handen wassen voor de yogales toen ik ervoor koos toch mijn lijfelijke verlangens

voor te stellen voor de tijd

en voelde ik mij niet bezwaard dan dat te zien als overvloed?

en mocht ik prudent zijn bij het ontvangen van al dat

water & levenslust

of sloopte ik toch die kraan dan en was ik het niet die ‘m

ook fixte, keer op keer?

en hoe kijk ik naar die digitale kaars dan, die toch brandde

tijdenlang

terwijl mijn man zei, ‘hij is stuk’ dan, de batterij lekte, ik deed ‘m

weg.

Was ‘ie dan niet stuk dan, want hij brandde tijdenlang,

en ik kon ‘m toch niet uitdoen, ben ik geen master van het

universum dan?

of ben ik slechts een simpele ziel en doorleef ik al die woorden

keer op keer

omdat ik slechts in mijn mond nam

is dat geen verdoemenis

die ik mijzelf opleg als juk?



4 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page